Geriden de olsa 28 güne doğru gidiyorum:) Yogayı yada başka birşeyi ardarda yapmaya kalkınca hayatımın gerçekleri “Menemen Bardakları” gibi önümde diziliyor ve hepsine birarada bakma imkanı buluyorum. Şuan gözüme epeyce kalabalık geldiler:).
Yapmayı arzu ettiklerim, yapmam gerekenler ve beklemediğim yerden gelenlerden oluşan sonu gelmeyen listelerde disiplin, motivasyon ve zorlama üç atlısından denk gelene atlayıp ilerliyorum:) Yoga pratiğimi tekrar ederken de aynı atlılarla yola çıkıyorum:) Başladıktan sonra devamı geliyor.
Seriyle ilişkimde bu haftadan haberler ise şöyle🙂
Suçi’yi en başta yapmak acı verdiğinden en sonda deniyorum. O oluyor.
Vahişaka’da yeteri kadar kalmakla, oradan kaçmak arasında ince çizgide dolanıp duruyorum:) Belirli sayıya kadar sayarak hareketin içinde tutuyorum kendimi.
Kurmastana’dan çıkınca dünya varmış diyorum:) Bunda da yine çoğunlukla sayılarla meşgulüm:) Saymak aynı zamanda bana kontrol hissi de verdiğinden- teslimiyete daha var anlaşılan- içinde kalmamı kolaylaştırıyor bence. Şimdilik bulabildiğim en iyi yol bu.
Sevgiler